Pilar Pérez | Enxeñeira de Telecomunicación

Pilar Pérez García

Enxeñaría de Telecomunicación | UVigo 

La primera ola en Holanda fue muy pequeña y el país vivió la pandemia con cierta relajación. Aunque se nos instó a teletrabajar y salir de casa lo mínimo, no hubo un confinamiento real. Ahora, en diciembre, Holanda se enfrenta a cifras de casos que multiplican por 10 las de marzo. El gobierno ha decidido cerrar los locales de venta de productos no esenciales así como cines, teatros, escuelas, etc. hasta mediados de enero. Las cafeterías y restaurantes están abiertos pero sólo ofrecen comida y bebida para llevar. En la calle no están permitidos grupos de más de 2 personas que no pertenezcan a la misma unidad familiar. El número de visitas se ha restringido a 2 (sin contar a menores de 13 años). En diciembre se ha hecho obligatorio el uso de mascarillas en locales cerrados. 

Yo trabajo desde casa al 100% desde marzo y la situación se mantendrá en los próximos meses, hasta después del verano del 21. La mayoría de la gente que conozco también teletrabaja y está muy concienciada en respetar las medidas para controlar la curva. 

De todos modos me parece notar un cansancio notable y al mismo tiempo comprensible en la moral, puesto que la situación se alarga y es particularmente difícil para las personas que viven solas. A pesar de todo, Holanda tiene la ventaja de que sus habitantes se mueven principalmente en bicicleta y eso ofrece una gran libertad de movimiento.

La mayoría de mis amigos y conocidos son extranjeros y han decidido no volver a casa por Navidad en vista de la situación actual y de las dificultades añadidas de tener que someterse a pruebas PCR para volar. 

La vida virtual (teletrabajo, teledeporte, tele-charlas con amigos) se ha instalado por completo en el día a día, y eso hace mucho más fácil mantenerse en contacto con el mundo exterior.

Ahora se empieza a hablar de las vacunas y eso nos hace ver la luz al final del túnel. 

Iago Vázquez | Enxeñeiro Técnico Industrial

Iago Vázquez

Enxeñaría Técnica Industrial, esp. en Electrónica Industrial (2012) | UVigo

Vive e traballa en Bremerhaven (Bremen)

Non houbo moitos cambios en Alemaña a respecto da última vez. A xente continúa moi relaxada coa situación do virus, e mesmo se realizan manifestacións contra as medidas que se toman para convater o impacto do virus. 

De feito, hoxe 16 de decembro comeza un "confinamento duro", pero que apenas trae cambios respecto a como se estaba antes. Incluso nalgunhas cidades son permitidos algúns dos tradicionais mercados de nadal; iso sí, moito máis reducidos que antes. 

Mentres a xente non sexa consciente de que o final desta pandemia só depende de cada un de nós, só conseguiremos retrasar o seu final.

Noelia González | Enxeñeira Industrial

Noelia González Vila

Enxeñaría Industrial (2008) | UVigo

Traballa como Lead Systems Engineer en Zühlke Group en Munique, Freistaat Bayern (Estado Libre da Baviera)

Tivemos un lockdown relativamente suave na primavera, comparado con España ou outros países. As saídas para pasear e facer deporte sempre estiveron permitidas (individualmente ou en pequenos grupos de familiares conviventes), e os parques infantís mantivéronse abertos. Dábame moita pena pensar nos meus sobriños (de 6 e 1,5 anos) e os nenos e nenas en España, que tiveron que permanecer moitas semanas na casa. O uso de máscara na rúa non era obrigatorio, só nos espazos cerrados ou no transporte público. 

Desde marzo eu traballo desde casa. Traballo en consultoría e estaba acostumada xa anteriormente a traballar “en remoto” cos clientes ou con colegas doutras oficinas, polo que o meu día a día operativo no traballo non sufreu un grande cambio, e a empresa xa dispoñía de toda a infraestrutura necesaria. Bótanse de menos os cafés, comidas e charlas informais cos compañeiros, pero tentamos compensar iso con reunións virtuais regulares. Eu estou na área de enxeñaría de Hardware de sistemas, e nesta área si que notamos algo de desaceleración de novos proxectos cos clientes, pero nós non tivemos que entrar en ERTE. Moitas empresas alemás, por exemplo na industria de automoción, si que sufreron ERTES ou mesmo reducións de persoal. Para apoiar á economía, en xullo introduciuse unha redución do IVE do 19% ao 16%, que durará, en principio, ata final do 2020. En calquer caso, Hardware é a área de negocio máis pequena da miña empresa. A nosa especialidade é dixitalización, polo que este ano, contra todo pronóstico, foi realmente un ano cun volume de negocio alto. Por exemplo, fomos responsables do desenvolvemento da aplicación de seguimento de contactos Covid-19 para o sistema de saúde do Reino Unido. Todo un fito de negocio, e tamén a nivel técnico, para a nosa empresa. 

Penso que no verán e ata novembro, a “nova normalidade” levábase bastante ben. Os encontros sociais eran outra vez posibles, se ben nos espazos pechados había que manter as condicións de distanciamento social.  Podíanse realizar outra vez actividades deportivas en grupos ou ir ao cinema. Loxicamente, este ano suspendeuse a grande festa muniquesa do Oktoberfest.   

O sistema sanitario na Alemaña non chegou a un estado de saturación, pero en vista de que o número de contaxios continuaba crecendo, o 1 de novembro entrou en vigor un novo semi-lockdown. Os restaurantes, museos e instalacións deportivas tiveron que pechar de novo, pero as escolas e comercios permanecen abertos. A mediados de novembro establecéronse restricións máis estritas e posteriormente un toque de recollida obrigatorio de 21h a 5h, e o goberno alemán acordou compensar os negocios que tiveron que pechar en novembro e decembro co 75% da facturación que xeraran neses meses no ano 2019. 

Para min, e creo que para moita outra xente, este segundo lockdown está a ser máis duro, o cansazo mental nótase, e ao ser outono/inverno, anoitece moi pronto, algo antes das 5 da tarde aqui en Munique. Este ano hai que facer un esforzo especial para compensar esta falta de luz natural! 

Agora mesmo estamos tendo datos de contaxios e falecementos máis altos que na primavera, e o goberno de Merkel xunto cos Bundesländer están discutindo establecer un lockdown aínda máis estrito antes do Nadal…

Pero non hai que perder a esperanza de que a situación mellore pronto. Ademais, unha das vacinas con mellores perspectivas provén da empresa alemana BioNTech, e os investigadores principais son un matrimonio de orixe turca. A súa historia está aparecendo nos medios como un exemplo moi positivo da integración de inmigrantes na Alemaña.

Alba Iglesias | Diplomada en Relacións Laborais

Alba Iglesias Alonso

Diplomatura en Relacións Laborais (2007) | UVigo

Traballa como Documentation Administrator en Portsmouth (Inglaterra)

O pasado mércores 2 de decembro rematou o confinamento (“lockdown”) no Reino Unido. Despois de catro semanas nas que só os negocios e servizos esencias permaneceron abertos, voltamos unha vez máis ao “tier system”. Que esencialmente consiste na clasificación das rexións en 3 niveis diferentes segundo nivel de risco. Cada tier consta de restricións diversas, aínda que con algunhas diferenzas con respecto á primeira onda. Portsmouth, onde eu vivo, atópase en tier 2 (risco alto). Situación na que se encontra agora mesmo aproximadamente a metade do país.

Esta pasada semana tamén se anunciaba unha noticia importante: a aprobación da vacina (autorización de emerxencia) por parte do Reino Unido, converténdose no primeiro país en facelo. Unha decision que está a xerar un gran debate.

Nestes últimos meses cambiei de traballo e agora traballo para unha empresa do sector biotecnolóxico. Ésta é unha das áreas que sufriu un impacto positivo como consecuencia da Covid e o desenvolvemento da vacina.

Na miña empresa parte do persoal traballa desde a casa. Hai uns meses instalaron paneis divisorios entre as mesas en todas as oficinas e o uso da máscara é obrigatorio en todas as zonas comúns e sempre e cando non se estea a traballar desde o escritorio propio. Ademais cada mañá mídennos a temperatura antes de entrar na oficina.

Creo que a resposta da poboación durante esta segunda onda da pandemia é diferente, porque a xente está bastante cansa psicoloxicamente. Con todo están as persoas que respectan as normas e as que non (coma sempre). Pero todos coinciden nun sentimento xeral de apatía.

A situación para nós os emigrados de cara ao Nadal preséntase bastante complicada. Ao prezo dos voos xa de por si alto nesta época do ano, hai que sumarlle agora o prezo dos tests debido á recente medida de presentación obrigatoria dunha PCR negativa para a entrada en España. A adopción desta medida está a recibir moitas criticas. A priori paréceme unha medida lóxica pois esta é de momento o tipo de proba con maior fiabilidade. O problema é que ademais de custoso, facerse unha PCR convértese nunha verdadeira operación loxística pola necesidade de cadrar datas e disponibilidade. Debido ao aumento da demanda, algunhas clínicas xa non dan citas ou non poden garantir o resultado do test a tempo para voar.

Unha aperta grande a todos os galegos espallados polo mundo e boas festas; tanto a aqueles que as poidan pasar en casa coma aos que non.

Sonia Bellón | Licenciada en Ciencia e Tecnoloxía dos Alimentos

Sonia Bellón Rico

Licenciatura en Ciencia e Tecnoloxía dos Alimentos (2004)

Enxeñaría Técnica Agraria, especialidade en Industrias Agrarias e Alimentarias (2000)

HSE Business Partner en Schneider Electric

A evolución sobre a situación actual de Australia en relación á Covid-19 en xeral é moi boa en comparación con Europa ou América debido ás estritas medidas de seguridade impostas polo Goberno Australiano. No estado de Victoria, a cidade de Melbourne rematou fai unas semanas un dos confinamentos máis longos e estritos do mundo, o cal axudou considerablemente a diminuír o número de novos contaxios. A día 2 de decembro no estado de NSW (New South Walsh) onde eu resido levamos 25 días sen ningún novo caso adquirido localmente. Debido a este progreso, as restricións impostas polo goberno australiano en relación ao coroavirus relaxáronse máis o 1 de decembro, o cal é un paso cara adiante, aínda que as autoridades australianas seguen moi vixilantes para evitar un posible repunte.

A miña "nova normalidade" tanto desde o punto de vista persoal como profesional cambiou moito desde o comenzo da pandemia. No ámbito laboral, miña empresa, como moitas outras, implementou o teletraballo en todos os casos nos que era posible, ata ben entrado o mes de setembro, e agora ofrece a posibilidade de traballar desde casa ou desde a oficina, o cal foi moi ben acollido entre os traballadores.

No ámbito persoal eu quedei embarazada a principios de ano e debido ás restricións todo o seguimento to embarazo así como o alumeamento do meu fillo foi unha experiencia bastante diferente do que eu esperaba. A maioría das consultas ao meu marido non lle estaba permitido atender e durante a nosa estancia no hospital non poidemos recibir ningunha visita como medidas de precaución.

Aínda que a situación mellorou considerablemente no país, as fronteiras do estado de WA (Western Australia), onde reside a familia do meu marido, levan pechadas para NSW desde o principio da pandemia e acábase de anunciar que voltarán a abrilas o 8 de decembro. Esta noticia foi moi ben acollida, xa que se prevé o desprazamento de moitas persoas para poder disfrutar das festas de nadal en compañía dos seus seres queridos.

O peche de fronteiras co extranxeiro non só está a afectar ao tránsito de viaxeiros, xa que levamos desde o principio da pandemia sen poder recibir ningún tipo de paquete por correos con procedencia de España, si se poden enviar desde Australia pero non se pode recibilos.

Con respecto a viaxar a España a situación é moi complicada, xa que para facelo, son requiridos permisos especiais emitidos polas autoridades, que non son doados de obter, e á volta, é obrigatorio facer a cuarentena nun hotel que temos que pagar do noso peto. Desafortunadamente ata que a situación en Europa mellore considerablemente o Goberno Australiano non planea abrir as súas fronteiras, fálase que posiblemente non suceda ata finais do 2021. Algunhas aeroliñas xa fixeron comunicados de que será obrigatorio pór a vacina para a Covid-19 cando estea dispoñible para poder viaxar nos seus avións.

Mentres que esta situación continúe só nos queda recurrir á tecnoloxía para poder comunicarnos coas nosas, familias agardando poder velos en persoa nun futuro esperemos que non moi lonxano.