xoves, 16 de abril de 2020

Ye Rodríguez | Licenciada en Tradución e Interpretación | Illa da Réunion

Ye Rodríguez  (Ye Broussolle en Francia)
Licenciada en Tradución e Interpretación Galego-Francés (2006) | UVigo
Vive e traballa como profesora de español nun instituto público na Illa da Réunion (Océano Índico/Francia) desde setembro de 2007

Na Illa da Réunion estamos algo máis protexidos do virus ca en Europa grazas á insularidade e a calor.

Contamos con menos de 400 casos de Coronavirus, dende hai dous días xa non hai ningún caso novo e non contamos con ningunha morte. Como hai poucos casos todos poden recibir unha atención médica de cantidade e de calidade.

O confinamento non é moi difícil xa que temos bo tempo, calor, casa con xardín e piscina privados. Teño un neno de tres anos co que temos que xogar e facer algunhas actividades pero é un tempo precioso que pasamos en familia (o meu home, o meu neno e mais eu). Teño moita sorte de ter unha familia tan marabillosa.

O traballo estame a resultar bastante complicado pero vaise facendo. Son profesora de lingua estranxeira (español) funcionaria do estado francés nun instituto (alumnos de 15 a 18 anos). Dou clases virtuais aos alumnos e poño actividades e videos na plataforma do centro para que os alumnos teñan unha continuidade escolar. Francia decidiu este sistema inda que a Selectividade será avaliada con control continuo e as notas do confinamento non contan. Isto dificulta un pouco a presenza dos alumnos, como xa están aprobados pois non veñen a clase en liña.

As clases virtuais son complicadas porque non todas as conexións son boas, os micros non funcionan sempre e ao alumnado cústalle máis participar, todo é menos espontáneo.

En principio estamos confinados ata o 11 de maio coma todo o territorio francés pero vista a evolución da illa, o estado francés quere facer unha rexión piloto de desconfinamento a partir do 4 de maio, inda que nada está decidido. Dame algo de medo esta decisión, pero haberá que facer o esforzo sempre e cando os aeroportos da illa sigan pechados. 

O desconfinamento como profesora…. Moitas preguntas sen resposta : cantos alumnos na sala? Trinta alumnos nunha sala de 40m2? Que medidas de seguridade adoptar (máscaras, luvas, etc)? Como lavar as mans de 1000 alumnos con só 20 lavabos? A verdade é que me asusta bastante. E que facer do meu neno na escola infantil? Os cativos non saben respectar as regras de hixiene…. 

Este é un momento duro pero o máis importante é a lección que saquemos desta experiencia. A familia e os amigos son moi importantes. A nosa sociedade sen os sistemas públicos non funciona (persoal sanitario, educativo) e os empregos non deben menospreciarse (caixeiro, repoñedor, agricultor) porque grazas a eles todos estamos sobrevivindo a esta crise.

Deica pronto!

Alberto Álvarez | Enxeñeiro de Telecomunicación | Bogotá D.C.

Enxeñaría de Telecomunicación (1996) | UVigo
Xerente de Tecnoloxía en Santander Consumer Finance

En Colombia, afortunadamente, el impacto de la pandemia es moderado en términos de número de infectados. Quizás tenga que ver con que el primer caso se detectó a comienzos de marzo y solamente se esperó dos semanas para dar inicio a las medidas de confinamiento. Puede haber ayudado también el hecho de que en este país no es raro el uso de la mascarilla, cuando se tiene un catarro o una gripe, para evitar contagiar a otras personas. Yo la he utilizado en alguna de esas situaciones, incluso en casa.

A pesar de que el carácter latino del país me llevó a pensar, inicialmente, que el respeto a estas medidas iba a dejar mucho que desear, la realidad es que en la zona donde vivo se percibe un nivel aceptable de seguimiento. Sin embargo, parece que no sucede lo mismo en las zonas costeras, de clima tropical. Me surge la inquietud de poder comparar este comportamiento con el de España, porque es una de las referencias que tenemos para saber si podemos esperar una evolución similar en el número de infectados, así como la duración de la situación de emergencia.

En el terreno profesional tengo la suerte de poder trabajar desde casa, con algunos inconvenientes producidos por no poder disponer de respuesta de algunas personas de forma rápida. También cuesta un poco acostumbrarse a la necesidad de tener que organizar reuniones para cuestiones que habitualmente se resolvían de forma presencial sin mayores preámbulos. En general, en este aspecto no me parece que haya gran diferencia entre la experiencia que supongo se tiene en España y la que he veo en Colombia.