Carlos Cernadas | Dr. Diplomado en Relacións Laborais | Belém

Carlos Cernadas Carrera

Diplomado en Relacións Laborais (1996) | UVigo

Máster en Lingüística e suas Aplicacións (2011) | UVigo

Doutor en Lingüística e suas Aplicacións (2014) | UVigo

Vive en Belém (Amazonia brasileira) e é Profesor Titular da Universidade Federal do Pará (UFPA)

En Brasil, a pandemia está marcada por unha preocupante tripla crise (sanitaria, económica e política). A posición oficial do Goberno está fragmentada: mentres o Presidente e algúns ministros insisten en desaconsellar o illamento, o Vicepresidente, os outros ministros e a cúpula militar defende a necesidade de tomar medidas para limitar o contacto social. Este conflito leva á inacción do Goberno central. Por iso, os gobernadores e os alcaldes están a adoptar, nos seus ámbitos de xestión, as medidas necesarias para limitar o movemento das persoas.

Na miña opinión, hai tres circunstancias que van marcar a intensidade da pandemia en Brasil: a concentración da poboación en favelas con condicións de salubridade precarias, a falta de formación de gran parte da poboación, o que a fai máis vulnerable aos bulos, e o papel da poderosa igrexa evangélica brasileira, que apoia ao presidente e que desaconsella o illamento. Tamén é reseñable que grupos de empresarios organizáronse e presionan para impedir as medidas de illamento, manifestándose nas rúas.

Na cidade na que vivo, Belém, aínda que a situación é menos preocupante polo momento, a maioría de establecementos comerciais están pechados. Con todo, moitas persoas non están concienciadas da gravidade da situación e seguen frecuentando os parques e realizando reunións e celebracións. Tamén quero destacar que xa se produciron os primeiros contaxios nas aldeas indíxenas da rexión, o que é preocupante, pois xeralmente atópanse moi distantes dos núcleos de poboación onde poden recibir asistencia sanitaria.

No meu caso particular, a universidade na que traballo suspendeu as actividades o 15 de marzo por tempo indeterminado. Nun primeiro momento comezamos a dar clase a distancia, pero debido a que un significativo número de alumnos non ten acceso a internet pola súa situación económica, a Institución decidiu paralizar as clases. Persoalmente, estou preocupado pola situación post-pandemia, pois o goberno xa estaba a executar unha dura política de austeridade con conxelacións salariais e recortes de gastos públicos, principalmente en educación e sanidade. Ademais, o poder adquisitivo dos brasileiros vén caendo mes a mes e o real xa se depreciou un 30% en 2020.

Manuel Gesto | Dr. Licenciado en Ciencias do Mar | Hjørring

Manuel Gesto Rodríguez

Licenciatura en Ciencias do Mar (2002) | UVigo

Doutor en Bioloxía Mariña e Acuicultura | UVigo

Vive en Hjørring (norte de Dinamarca) e traballa como Investigador na Universidade Técnica de Dinamarca (DTU)

A pandemia parece estar relativamente ben controlada por aquí. O goberno dinamarqués reaxiu bastante rápido e pecharon todas as institucións educativas hai case catro semanas. Despois pecharon tamén bares e restaurantes, centros comerciais e actividades que requiren contacto cercano, como perruquerías, etc. Sen embargo, ainda que hai medidas de confinamento para personas testadas positivas ou que tiveron contacto con elas, o resto da poboación non está confinada. O goberno só estabeleceu unha serie de recomendacións para o distanciamento social que, en xeral, son seguidas de xeito estrito por case todos os cidadáns.

Coma resultado das medidas, o número de víctimas mortais é relativamente baixo (187 ata hoxe, 7 de abril) e o número actual de ingresados nos hospitais leva xa varios días a diminuir. Tanto, que onte mesmo a primeira ministra confirmou os plans para comezar a volta á normalidade a partir do 15  de abril. Entre as primeiras medidas está, por exemplo, a reapertura das institucións educativas para cativos, xardíns de infancia e demais. O goberno estima que os hospitais están ben preparados para afrontar un posible repunte nas infeccións.

A nivel persoal, levamos varias semanas traballando desde casa sen grandes problemas. O máis difícil foi o paso da docencia presencial á telemática, pero tanto os profesores como alumnos tiveron unha adaptación soprendentemente rápida. Tamén faise difícil ver o que pasa en España estando tan lonxe…

En fin, un forte saúdo desde Dinamarca é ánimo!

María de las Nieves Domínguez | Licenciada en Economía | Ontario

Maria de las Nieves Dominguez-Gonzalez

Licenciada en Economía (2002) | UVigo

Aquí, en la provincia de Ontario, Canadá, la situación no es muy diferente de como está en otros países del mundo. Si bien es cierto que el número tanto de infectados como de fallecidos no es tan elevado como en España, sí tenemos numerosos casos. 

Las medidas de confinamiento voluntario se empezaron a tomar hace algo más de tres semanas, se recomendó a todas las empresas que pudieran que se trabajara desde casa y se han ido cerrando a lo largo de estas semanas todas aquellas actividades que no son básicas. Con estas medidas tempranas, y según los datos e informes del gobierno tanto federal como provincial, estamos consiguiendo, de momento, que la curva no sea muy inclinada y que si Dios quiere podamos aplanar la curva. Aunque se prevé que la situación vírica pueda estar por alrededor de 18 meses.

En mi caso particular yo no estoy trabajando para poder atender a mis dos hijos, dado que los colegios también han cerrado y hemos pasado a educación online, pero para la cual, en el caso de mi hijo pequeño con autismo, necesita asistencia.

Desde Canadá mando mi más sincero apoyo a todos los profesionales en nuestro país que se están dejando la vida para asistir y salvar la vida del resto. Esperemos que todo esto pase lo más rápido y de la mejor manera posible.