Nuria Sánchez
Enxeñaría Industrial, esp. en Mecánica (2006) | UVigo
Doutora en Enxeñeria de Materiais (2010) | Universidade de Ghent
Vive desde 2005 en Gante (Flandres)
Traballa en ArcelorMittal
A resposta de Bélxica á COVID-19 foi máis coordinada do que cabía esperar dun país fragmentado por nacionalismos e sen conseguir formar goberno dende as últimas eleccións celebradas hai case un ano.
A historia é parecida a doutros países, o SARS-COV-2 chegou a Bélxica a principios de febreiro en persoas evacuadas de Wuhan, na rúa a vida seguía con normalidade. O 11 de Marzo reportáronse as tres primeiras mortes por COVID19, o goberno decidiu fechar os bares, as escolas, fechar as tendas ao fin de semana excepto as de alimentación e recomendou o teletraballo. Estamos todos na casa dende entón teletraballando coa tele de fondo mentres os pequenos ven os debuxos ou seguen as clases online. O día 17 de marzo fecharon definitivamente as tendas, excepto alimentación e farmacias. Uns días máis tarde fecharon as fronteiras.
A maior diferenza con España é que en Bélxica saír á rúa é posible e recomendado para facer exercicio ao ar libre; pero con xente da casa ou con amigos, mantendo a distancia recomendada (1,5 m). Hai bastante discusión sobre esta media porque a policía quer que se definida mellor, como en Francia, onde está limitado o tempo e a distancia da casa.
Unha das medidas máis aplaudidas do goberno (temporal) foi a organización a principios de marzo dun comité de científicos epidemiólogos a virólogos, para xestionar a crise que aconsella o goberno na toma de decisións. Este grupo de científicos son os portavoces que cada día dan a cifras oficiais, son entrevistados polos medios de comunicación, participan nos programas de opinión da televisión... noutras palabras, convertéronse nos protagonistas estas semanas, foi unha boa maneira de evitar politización da crise.
As estatísticas a estas alturas son tan preocupantes coma noutros países, aínda distan das terribles noticias que chegan de Bergamo ou Madrid. Os medios reportan cada día os casos de ingresados en hospitais, ingresados na UCI, altas e baixas. Os problemas aos que se enfronta Bélxica son moi similares ao resto de países: falta de capacidade para facer test, problemas de abastecemento de material de protección para persoal sanitario, número limitado de camas na UCI... A cifra total de baixas e superior a 1000 persoas e a ocupación da UCI anda preto do 50% de media, despois de case tres semanas de mobilidade reducida. Até fai uns dias a capacidade de análise era de 2000 test por día, agora aumentou a 10000 por día. Nun país de 11 millóns de habitantes parece pouco probable que cada caso de infección se detecte con esta capacidade.
Ningún comentario:
Publicar un comentario