Alba Iglesias | Diplomada en Relacións Laborais

Alba Iglesias Alonso

Diplomatura en Relacións Laborais (2007) | UVigo

Traballa como Documentation Administrator en Portsmouth (Inglaterra)

O pasado mércores 2 de decembro rematou o confinamento (“lockdown”) no Reino Unido. Despois de catro semanas nas que só os negocios e servizos esencias permaneceron abertos, voltamos unha vez máis ao “tier system”. Que esencialmente consiste na clasificación das rexións en 3 niveis diferentes segundo nivel de risco. Cada tier consta de restricións diversas, aínda que con algunhas diferenzas con respecto á primeira onda. Portsmouth, onde eu vivo, atópase en tier 2 (risco alto). Situación na que se encontra agora mesmo aproximadamente a metade do país.

Esta pasada semana tamén se anunciaba unha noticia importante: a aprobación da vacina (autorización de emerxencia) por parte do Reino Unido, converténdose no primeiro país en facelo. Unha decision que está a xerar un gran debate.

Nestes últimos meses cambiei de traballo e agora traballo para unha empresa do sector biotecnolóxico. Ésta é unha das áreas que sufriu un impacto positivo como consecuencia da Covid e o desenvolvemento da vacina.

Na miña empresa parte do persoal traballa desde a casa. Hai uns meses instalaron paneis divisorios entre as mesas en todas as oficinas e o uso da máscara é obrigatorio en todas as zonas comúns e sempre e cando non se estea a traballar desde o escritorio propio. Ademais cada mañá mídennos a temperatura antes de entrar na oficina.

Creo que a resposta da poboación durante esta segunda onda da pandemia é diferente, porque a xente está bastante cansa psicoloxicamente. Con todo están as persoas que respectan as normas e as que non (coma sempre). Pero todos coinciden nun sentimento xeral de apatía.

A situación para nós os emigrados de cara ao Nadal preséntase bastante complicada. Ao prezo dos voos xa de por si alto nesta época do ano, hai que sumarlle agora o prezo dos tests debido á recente medida de presentación obrigatoria dunha PCR negativa para a entrada en España. A adopción desta medida está a recibir moitas criticas. A priori paréceme unha medida lóxica pois esta é de momento o tipo de proba con maior fiabilidade. O problema é que ademais de custoso, facerse unha PCR convértese nunha verdadeira operación loxística pola necesidade de cadrar datas e disponibilidade. Debido ao aumento da demanda, algunhas clínicas xa non dan citas ou non poden garantir o resultado do test a tempo para voar.

Unha aperta grande a todos os galegos espallados polo mundo e boas festas; tanto a aqueles que as poidan pasar en casa coma aos que non.

Sonia Bellón | Licenciada en Ciencia e Tecnoloxía dos Alimentos

Sonia Bellón Rico

Licenciatura en Ciencia e Tecnoloxía dos Alimentos (2004)

Enxeñaría Técnica Agraria, especialidade en Industrias Agrarias e Alimentarias (2000)

HSE Business Partner en Schneider Electric

A evolución sobre a situación actual de Australia en relación á Covid-19 en xeral é moi boa en comparación con Europa ou América debido ás estritas medidas de seguridade impostas polo Goberno Australiano. No estado de Victoria, a cidade de Melbourne rematou fai unas semanas un dos confinamentos máis longos e estritos do mundo, o cal axudou considerablemente a diminuír o número de novos contaxios. A día 2 de decembro no estado de NSW (New South Walsh) onde eu resido levamos 25 días sen ningún novo caso adquirido localmente. Debido a este progreso, as restricións impostas polo goberno australiano en relación ao coroavirus relaxáronse máis o 1 de decembro, o cal é un paso cara adiante, aínda que as autoridades australianas seguen moi vixilantes para evitar un posible repunte.

A miña "nova normalidade" tanto desde o punto de vista persoal como profesional cambiou moito desde o comenzo da pandemia. No ámbito laboral, miña empresa, como moitas outras, implementou o teletraballo en todos os casos nos que era posible, ata ben entrado o mes de setembro, e agora ofrece a posibilidade de traballar desde casa ou desde a oficina, o cal foi moi ben acollido entre os traballadores.

No ámbito persoal eu quedei embarazada a principios de ano e debido ás restricións todo o seguimento to embarazo así como o alumeamento do meu fillo foi unha experiencia bastante diferente do que eu esperaba. A maioría das consultas ao meu marido non lle estaba permitido atender e durante a nosa estancia no hospital non poidemos recibir ningunha visita como medidas de precaución.

Aínda que a situación mellorou considerablemente no país, as fronteiras do estado de WA (Western Australia), onde reside a familia do meu marido, levan pechadas para NSW desde o principio da pandemia e acábase de anunciar que voltarán a abrilas o 8 de decembro. Esta noticia foi moi ben acollida, xa que se prevé o desprazamento de moitas persoas para poder disfrutar das festas de nadal en compañía dos seus seres queridos.

O peche de fronteiras co extranxeiro non só está a afectar ao tránsito de viaxeiros, xa que levamos desde o principio da pandemia sen poder recibir ningún tipo de paquete por correos con procedencia de España, si se poden enviar desde Australia pero non se pode recibilos.

Con respecto a viaxar a España a situación é moi complicada, xa que para facelo, son requiridos permisos especiais emitidos polas autoridades, que non son doados de obter, e á volta, é obrigatorio facer a cuarentena nun hotel que temos que pagar do noso peto. Desafortunadamente ata que a situación en Europa mellore considerablemente o Goberno Australiano non planea abrir as súas fronteiras, fálase que posiblemente non suceda ata finais do 2021. Algunhas aeroliñas xa fixeron comunicados de que será obrigatorio pór a vacina para a Covid-19 cando estea dispoñible para poder viaxar nos seus avións.

Mentres que esta situación continúe só nos queda recurrir á tecnoloxía para poder comunicarnos coas nosas, familias agardando poder velos en persoa nun futuro esperemos que non moi lonxano.

Carlos Cernadas | Doutor en Lingüística e as súas Aplicacións

Carlos Cernadas

Doutorado en Lingüística e súas Aplicacións (2014) | UVigo

É profesor titular da Universidade Federal do Pará (Brasil)

Pocos días después de enviar mi crónica en el mes de abril, la pandemia explotó en Belém y los casos de familiares, amigos y conocidos contagiados se multiplicaron exponencialmente. En casa, a pesar del confinamiento que habíamos iniciado en marzo, el virus entró a comienzos de mayo. La situación fue muy difícil: no había disponibilidad de pruebas fiables para comprobar el contagio, los pocos medicamentos recetados como posible tratamiento se fueron acabando y los hospitales colapsaron. Afortunadamente, mi mujer y mi hija se recuperaron de los síntomas de la Covid sin mayores consecuencias, pero un significativo número de conocidos, incluyendo una compañera, también profesora de español, no consiguió resistir.

En medio de este contexto hemos tenido que escuchar al presidente afirmando que el virus es una gripe sin importancia e incitando a la población a abandonar el confinamiento, diciendo que “Brasil tiene que dejar de ser un país de maricas”. Estas declaraciones evidencian cuál es la posición del gobierno ante la crisis y su radicalidad ideológica. El actual ministro de sanidad es el tercero desde el inicio de la pandemia: al primero lo destituyeron por oponerse a la inacción del gobierno, el segundo renunció porque decidió no oponerse y el actual es un general del ejército. Además, desde junio no se ofrecen datos oficiales de contagios y muertes por prohibición gubernamental. Actualmente estamos atravesando la segunda ola, pero fueron tantos los casos durante la primera que, al menos en mi ciudad, aun cuando sigo sabiendo de conocidos que se contagian y fallecen, la situación no está siendo tan extrema como en mayo.

En la Universidad las clases presenciales no han vuelto, pero el segundo semestre ya ha iniciado de forma remota, aunque con un poco de retraso. Los profesores hemos adecuado nuestra práctica pedagógica a este contexto, adoptando metodologías compatibles con la situación de emergencia, pues un considerable número de alumnos no dispone de los medios tecnológicos necesarios para acompañar las clases. Por ello, la matrícula ha sido opcional y los discentes que han decidido no estudiar durante la pandemia no se verán perjudicados. Como representante docente tuve la oportunidad de participar en las reuniones del Consejo Universitario en las que se establecieron las medidas adoptadas por la institución y puedo decir que incluso se consideró la realidad de los discentes que viven en remotas aldeas indígenas y quilombos (asentamientos de descendientes de africanos esclavizados), que tuvieron que abandonar Belém para cuidar de sus familias. Aunque las clases presenciales se han suspendido, ejerzo el cargo de Coordinador de la Licenciatura en Lengua Española y en ocasiones necesito desplazarme al campus para participar de reuniones o realizar alguna gestión administrativa. La extraña sensación de sentir los espacios físicos de la Universidad desiertos parece ser el augurio del nuevo tiempo que nos aguarda con el fin de la pandemia.

SEGUNDA ONDA DA PANDEMIA DE COVID-19

Segundo a OMS, nas últimas catro semanas houbo no mundo máis casos de contaxios de coronavirus que nos primeiros seis meses da pandemia, sendo Europa e América os continentes máis afectados.

Taxa de notificación de casos de Covid-19 por 100.000 habitantes nos últimos 14 días (semanas 45-46), a 18 de novembro de 2020.

A expansión da Covid-19 en Europa desde o 20 de xaneiro até o 16 de novembro de 2020.

O CORPO DIPLOMÁTICO no FARO DE VIGO

Historias de la pandemia en los cinco continentes

Más de 60 titulados de la Universidad de Vigo relatan sus experiencias de la crisis del Covid-19 en los distintos países en que trabajan

> Clica AQUÍ para acceder á noticia completa no xornal

> Baixar contido da noticia en pdf