Enquisa de Impacto da actual crise por COVID-19 na Inserción Laboral

Despois de ter promovido a iniciativa do Corpo Diplomático, desde o Observatorio estamos a realizar unha Enquisa de Impacto da actual crise por COVID-19 sobre a Inserción Laboral e o Mercado de Traballo dirixida a TODAS as persoas tituladas da UVigo. 

A Enquisa está aberta a todos os Antigos Estudantes de todas as titulacións, promocións e de calquer lugar de residencia.

> Formulario da Enquisa

Contamos contigo!!

Enquisa de impacto da COVID-19 sobre a inserción laboral

Fátima Torre | Licenciada en Psicopedagoxía | Chaves

Maria de Fatima Rodrigues da Torre

Licenciatura en Psicopedagoxía (2000) | UVigo

Doutoramento sob a Orientación do Departamento de Análise e Intervención Psicoeducativa (2016) | UVigo

Traballa en Chaves como profesora de ensino primario

Como todos, também nós aqui por Chaves, sentimos o "peso" do confinamento. Sou professora do 1º ciclo (primária), com 25 crianças, de 6 anos a meu cargo. 

De repente vimos as nossas rotinas completamente alteradas. Fomos todos para casa! A primeira semana foi bastante complicada, pois foi tempo de confusão. Todos se perguntavam como seria possível continuar a desenvolver atividades que permitissem a evolução dos saberes escolares. Por outro lado foi tempo de as escolas começarem a organizar-se para, agora à distância, dar continuidade à escola: a escola virtual! E é ainda esta a realidade que estamos a viver! Temos encontros marcados nas aulas via computador, (salas virtuais), diariamente, onde após preparação continuo as práticas letivas. Todavia sei que não é a mesma coisa. O contacto presencial, o encontro de alegria de todas as manhãs, sofreu alterações! Não é a mesma coisa! E digo isto com mágoa, tristeza, pois os nossos alunos, são como nossos filhos! Eram-nos entregues todas as manhãs e ficavam até ao fim da tarde connosco. Agora estamos juntos, mas do outro lado da tela! 

Mas sabendo e tendo consciência de que este confinamento é necessário (a escola dos pequenos ainda está confinada em casa), optámos por aprofundar conhecimentos na área da informática que têm sido muito proveitosas, pois têm sido muitas e diversas. O Ministério da Educação Português tem levado a cabo uma série de iniciativas formativas aos docentes muito boas e abrangentes das quais já se verificam resultados. Neste momento e avaliando este tempo já temos crianças e pais muito mais motivados e com esperança em fases posteriores bem melhores. 

Tenho a certeza de que todos vamos vencer esta terrível Pandemia que nos afeta a todos! vamos com certeza sair mais fortes! Obrigada por esta oportunidade de poder expôr um pouco do que é a minha/nossa realidade que, enfim é a de todos! 

Bem hajam! 

Constantino Rodríguez | Licenciado en ADE | Polonia

Constantino S. Rodríguez
Licenciatura en Administración e Dirección de Empresas (2008) | UVigo
Vive e traballa en Polonia

En Polonia no se ha notado mucho el Covid-19, se tomaron medidas poco después que en Espana pero con pocos casos, y eso ha ayudado a que no se expandiera.

Yo trabajo en una empresa Farmacéutica y desde principio de marzo ya nos enviaron a trabajar desde casa a toda la gente ubicada en Europa. Trabajar desde casa en mi empresa no es nada raro; normalmente yo lo hago una o dos veces por semana.

Ahora, visto lo bien que ha funcionado el trabajar desde casa, Recursos Humanos esta valorando dejar trabajar desde casa de forma permanente a algunas posiciones, claro está, yendo a la oficina en caso necesario (reuniones, etc). Como muy pronto tenemos planeado volver a la oficina en septiembre.

Eva Prieto | Diplomada Mestra en Educación Especial | Londres

Eva Prieto Arbor

Diplomatura en Mestra, especialidade de Educación Especial (2008)| UVigo

Mestrado Universitario en Necesidades Específicas de Apoio Educativo (2010) | UVigo

Vive e traballa como mestra de Educacion Especial en Londres

Proveniente dunha pequena aldea, Manzos, Louredo, Maside (Ourense), aterrei na Gran Bretaña, Londres aló polo 2013.

Como mestra de Educación Especial, o noso lockdown comeceu no pasado 19 de marzo 2020. 

En Londres non se impuxo nada, simplemente se aconsellou por favor queden nas súas casas e só saían á rúa para comprar comida, medicinas e unha hora para pasear ou facer deporte.

Esa “hora” de deporte ou paseo ninguén a controlaba polo que todo mundo podia sair a mesma hora.

Polo tanto aquí a xente que podía traballar dende a casa seguimos traballando e o resto de vacacións pagadas paseando nos parques e facendo deporte.

Eu persoalmente nunca vira as rúas tan cheas de xente e os parques tan abarrotados de persoas.

Sen enquecerme de mencionar que pensaba que se estaba levando a cabo o “Tour de Francia” porque na miña vida vira tantos ciclistas  xuntos nas estradas de Londres . 

Aquí o goberno axuda ás persoas polo tanto seguen tendo como mínimo un salario do 80%.

Outra cousa que me sorprendeu é ver coches cheos de mobles, non sabía se as persoas estaban a fuxir coa casa nas costas. Mais o que estaba a acontecer é que as persoas foron ó Ikea a renovar as súas casas. 

O comportamento desta cidade eu describiríao un pouco ignorante e egoísta porque vin cos meus ollos festas veciñais, barbacoas, partidos de balonpé no parquet, etc pero eu nada podía reclamar porque o goberno aquí non puxo medidas estritas.

Agora para colmo dos colmos temos Liberdade de ir á rúa as horas que queiramos, ir á praia, e ata quedar con amigos ou familiares no parque pero non voltar ó traballo…

Outra cousa pola que estou moi enfadada é que abren as escolas en xuño pero outros servizos e empresas ata xullo ou incluso outubro non.  Pero quedadas cos familiars e amigos nos parques si.

Non quero esquecerme de contarvos a miña experiencia na miña escola:

A escola sempre se mantivo aberta tres días á semana para un pequeno grupo de estudantes que os pais traballan en hospitais, supermercados ou farmacias. Tamén para algún alummno cun perfil  especial de risco. 

Fixemos grupos de mestres e asistentes voluntarios cada semana,  no total 5 grupos. 

Temos materias de protección pero a maioría dos meus colegas non usan máscaras, nen luvas, nen sequera respeitan os dous metros de distancia. 

Eu queixeime deste comportamento, pero como é voluntario usar ou non protección, pois nada podo facer…

Síntome frustada vendo como as persoas fan o que queren, sen máis.

Aquí o goberno, como veredes nas noticias, non dá guías claras para seguir, entón a xente fai o que quere. 

Nunca pensei que me dera tanto medo a Liberdade!

Atentamente con morriña.

Guillermo Pérez | Enxeñeiro Industrial | Viena

Guillermo Pérez Gómez

Enxeñaría Industrial, especialidade en Deseño e Fabricación Industrial (2009) | UVigo

Vive en Viena desde 2010 e traballa como System Integrator on Metro Projects for Siemens Mobility na coordenación de parte do equipo de enxeñaría no desenvolvemento dun vehículo de metro.

A situación xeral en Austria foi sempre un chisco mellor que en España. Decretouse o confinamento na mesma data que en España, pero con moitos menos casos. Os hospitais non se saturaron en ningún momento e a taxa de mortalidade é moito menor. Sempre se permitiu pasear cos membros cos que se convive e en maio permítese tamén toparse con xente, mantendo distancias e seguindo as normas sanitarias.

No meu traballo, recomendaron e facilitaron a todos os traballadores de oficina a teletraballar, isto pasou a ser obrigatorio en abril despois dun grupo de positivos de CoVid nun laboratorio. En maio pódese volver á oficina, pero segue recomendándose o teletraballo. As oficinas teñen uña redución de capacidade, a maioría das salas de reunión están pechadas. 

A producción diminuíu pero nunca parou.

As comunicacións no traballo eran, xa antes do illamento, por videoconferencia. Polo que o cambio foi pequeno e pódese traballar con relativa nomalidade mentres a infrastrutura de telecomunicacións non se sature. No meu caso, a empresa xa estaba preparada para o teletraballo, tivo que tomar medidas para reforzar a capacidade de accesos externos ó sistema e a Intranet, pero isto tamén sucedeu nas primeiras semanas.

No meu caso particular, podo desenvolver as miñas funcións a través de teletraballo sen problemas. Teño un espazo dedicado en casa, que comparto coa miña esposa.

O principal reto para traballar con normalidade é que todo o sistema educativo deixou de ser presencial e por iso, o noso fillo de dous anos deixou de acudir á guardería. Para este fin as empresas deron permisos especiais, dun máximo de 3 semanas ata fin de maio, en coordinación co goberno para cubrir este periodo. A partir de maio, a guardería abriu a menor capacidade e o noso fillo acode nun horario reducido.

En resumo, comparando coa situación galega, sempre tivemos algunha liberdade extra que fixo que o estrés pola situación fora algo menor que en España. Hai uña comunicación clara e transparente en xeral, con algúns titubeos lóxicos por un cambio tan grande.

O CORPO DIPLOMÁTICO no ATLÁNTICO Diario

El virus, visto desde todo el mundo

Antiguos estudiantes de la Universidad que trabajan fuera de España participaron en una iniciativa del Observatorio de titulados para contar su experiencia personal sobre la pandemia en los países en que residen

Entre el 13 de marzo y finales del mes de abril, más de medio centenar de personas tituladas por la Universidad de Vigo participaron en una iniciativa del Observatorio de titulados de la institución académica, con el objetivo de que, a través de una pequeña crónica escrita, los antiguos alumnos pudieran relatar su experiencia personal sobre la pandemia desde los países en los que trabajan o viven en este momento. 

Durante algo más de un mes, el Observatorio que dirige Luis Espada recibió, desde 26 países de los cinco continentes, los relatos de un total de 55 personas tituladas en todos los ámbitos del conocimiento por la Universidad de Vigo y que en están desarrollando su carrera profesional en el extranjero. 

Alemania es, con diferencia, el país desde el que llegaron más escritos, un total de 11; seguido del Reino Unido, con ocho; Portugal con cuatro y Bélgica, Italia y Noruega con tres, y partir de ahí, una sucesión de lugares hasta sumar 26 del total de 73 países del mundo donde el Observatorio constató la presencia y contactó con antiguas y antiguos alumnos de la Universidad de Vigo. 

“Cada una de las crónicas recibidas aporta, de forma desinteresada, una visión en primera persona de cómo el mundo está experimentando esta crisis global, inaudita en la historia de la humanidad, por su dimensión en los ámbitos sanitario, económico y social”, explica Luis Espada, director del observatorio”.

Clica AQUÍ para acceder á noticia completa

O CORPO DIPLOMÁTICO no DUVI

Máis de medio cento de persoas tituladas da UVigo relatan desde os cinco continentes a súa experiencia durante a pandemia

En resposta a unha iniciativa do Observatorio de Persoas Tituladas, 55 antigos estudantes compartiron as súas vivencias

De Xapón a Mozambique, pasando por Brasil, Alemaña ou Australia

> Clica AQUÍ para leres a nova completa no DUVI